Er is iets met in beeld zijn. Het lijkt onveilig.
Voor je het weet vinden ze je stom. Word je uit de kudde gezet. De angst daarvoor overwin je alleen als je een doel hebt.
Bij televisie is er een ferme scheiding tussen de mensen die wel in beeld komen en de mensen die niet in beeld komen.
Mensen die in beeld zijn verkopen iets. Of zichzelf.
Ze halen meetbare winst uit hun zichtbaarheid.
(bijvoorbeeld mensen die meedoen aan Ik Vertrek).
De mensen die achter de schermen werken willen niet in beeld.
Nooit.
Want op tv ben je voer voor de kijker.
Wel de hoofdpersoon, maar niet de belangrijkste. Als je valt over een bananenschil wordt dat uitgezonden. Ook als jij je schaamt. En dat maakt televisie onveilig.
Gelukkig is er verschil tussen webvideo en televisie:
In je eigen film zorg je dat je er goed op staat. Dat je goed uit je woorden komt. En dat je trots bent op het resultaat. Toen ik mijn eigen website opende zei iedereen:
“je zet er toch wel een filmpje van jezelf op?”
Dat durfde ik dus niet. 15 jaar televisieprogramma’s maken en een goed protestantse opvoeding maakten mij huiverig om een potje te gaan opscheppen voor de camera. Heel erg huiverig. Dus ik koos de allerveiligste weg die ik kon bedenken: Ik verbouwde mijn woonkamer tot filmstudio. En ik bedacht een script en deed camera, geluid, regie en montage.
Heel veilig: niemand zag me klungelen.
Alleen: het viel tegen. Te weinig ogen, te weinig handen.

Achteraf lijkt alles moeiteloos. Maar dat was het niet. Ik was er dagen zoet mee. Steeds moest het opnieuw:
Bij poging 1 probeerde ik het “spontaan” te doen. Inmiddels weet ik dat dat een fabel is.
Bij poging 2 vergat ik de camera aan te zetten.
Bij poging 3 stond ik te wapperen met pen en script.
Bij poging 4 sloeg ik met mijn handen tegen de microfoon waardoor het geluid onbruikbaar was.
Bij poging 5 vergat ik mijn tekst: steeds keek ik zoekend in de camera.
Bij poging 6 was ik zo zenuwachtig dat ik maar half ademhaalde, zodat mijn stem heel hoog klonk.
Bij poging 7 zat mijn haar heel stom. Te stom. Vergeten te checken.
Bij poging 8 was alles goed. Alleen was er een lichtknopje in beeld. Opnieuw dus.
Die week waarin ik mezelf filmde, leerde ik drie dingen.
Ten eerste: nederigheid. Hoeveel ervaring je ook hebt, hoeveel je ook weet: helemaal ontspannen voor een camera sta je nooit.
En ten tweede: Goed in beeld komen is niet alleen voor mensen die knap, welbespraakt en arrogant zijn. Voor mensen die beroemd willen worden. Het is voor iedereen. Als ik het kan, kan jij het ook.
En het derde: alles alleen doen kost ontzettend veel tijd, gedoe, en ik word er niet blij van. Dus voor de volgende sessie krijg ik hulp.