Ik hoor soms dingen, ach ach. Wat een onzin, denk ik dan. Maar dan denk ik ook aan die tekening waarin Fokke en Sukke praten over de boekdrukkunst, en zeggen: “de mensen zullen toch altijd handgeschreven boeken willen lezen!” (zie link) Ooit vond ik selfie-stokken ook stom. Nu onmisbaar. Dus of het klopt wat ik […]
Zegt Carolijn.
“Kan je maandag beginnen?” zei de man door de telefoon. Dat ik 200 km verderop woonde, dat ik nog een kamer moest zoeken, dat ik eigenlijk niet zoveel wist als ik beweerd had: het deed er allemaal niet toe. Ik kreeg de kans waar ik om gevraagd had.
Maar echt snappen wat ik deed: nee. Toch had ik me gemeld voor een stage als video-editor. Al kon ik me niet voorstellen dat je daar écht geld mee kon verdienen.
Ik had bijna hén betaald.
“Ja natuurlijk kan ik maandag beginnen!” riep ik.
“Zeg” zei ik.
“Weet jij nog die mensen? Ze woonden verderop, in dat blok van De Vries.”
“Hm” zei ze.
“Van die man met die neus? Die iets deed met zwemmen?”
“Ja!” zei mijn moeder. “Met die vrouw met die jas. Nummer 16. Van der Zee.”
Ik heb het altijd als ik iemand de weg gevraagd heb. Ook als ik écht verdwaald ben: wegzappen.
“Je gaat aan het eind van de weg links, en”……. weg ben ik. In gedachten. Als de uitleg voorbij is zeg ik: “nou super, hartelijk dank!” En ik loop/fiets/rijd quasi doelgericht weg. Hopelijk in de goede richting. Ik zou het niet weten. Want ik heb niet echt geluisterd.
Waardeloze gewoonte. Kostte me uren van mijn leven. Gaf me de reputatie van notoir verdwaler.
Toch blijft het zo. Het is gewoon zo saai, zo’n opsomming. Ik kan mijn aandacht er niet bijhouden. Ook al is het in mijn belang.
Het is een bekend fenomeen. Lees meer
Omdat ik de kassajuffrouw niet verstond.
Soms is het verrassend. Soms is het creatief.
Maar wat is creatief?
In der Beschränkung zeigt sich der Meister.
Zeker op internet. Want: minder geld, minder kennis en een minder kritisch publiek dan op televisie.
Maar soms denk ik: daar zijn we nog niet aan toe. Het blijft voorlopig nog even heel, heel, basic, de manier waarop ondernemers video inzetten om hun bedrijf te promoten.
Met een lachje. “Ik spreek de taal niet. Ik had me wel opgegeven voor les. Maar het kwam nooit uit “
Pauze van 7 seconden.
Klassiek onderdeel van het televisieprogramma Ik Vertrek. Mensen die in een land gaan wonen en niet zullen kunnen praten met hun buren. Met de klusjesman. Of de burgemeester die ze een vergunning moet geven.
Dat “iedereen” zegt dat je er één moet hebben. Dat de grote marketinggoeroes allemaal video’s hebben (deze, en deze bijvoorbeeld). Niet één film, maar een wekelijkse aflevering. Ik denk dat het 15 jaar geleden zo ging met websites.
vroegen ondernemers zich toen af. Lees meer
Vroeger had je Jambers.
Op de late zondagavond op SBS6. Die onthulde dan dat vrouwen die overdag in een keurig mantelpak vergaderden ’s nachts gehuld in slechts een string paaldansten in het achterzaaltje van een bordeel.
Vlaams en hijgerig zei Jambers dan in de voice over: Overdagj, is zij een zahkenvrouw, maar ’s nachjts…is zij een stoeipoessss. Lees meer
Ik maakte al wat video’s om onze vaarvakanties te promoten. Toch hadden die pogingen weinig resultaat. Zo kwam ik bij Elisabeth in de hoop om de nodige vaardigheden te leren over video’s inzetten voor je bedrijf. Daarbij dacht ik aan hoe ik beter kon filmen, hoe ik goed kon monteren en hoe ik de video […]
Ik maakte al wel video’s, maar niet echt om op gevonden te worden. Nu heeft mijn ‘kanaal’ (vind ik nog lastig om het zo te noemen ;-)) inmiddels 1.000 views. In een half jaar Top Of Mind bij Elisabeth heb ik veel geleerd. Zowel over het maken van een video als over het (goed) plaatsen […]