De simpele stap naar veel betere video. Met plattegrond!

Het is een kleine stap. Je kent het wel.

“A small step voor man, giant leap for mankind”-achtige materie. Of je nu voor jezelf filmt, of video gebruikt voor je bedrijf, dit geldt altijd:

Je kunt iemand recht van voren filmen. En dat is prima. En dan wordt het nog veel mooier als je ruimere en closere shots maakt. En het een beetje afwisselend monteert.

Prima prima prima.

Als het goed is heb je dan een leuke pitch die doet wat de bedoeling is. En dat is niet niks. Marketing-grootheden als Derek Halpern en Marie Forleo danken hun roem en 6-figure-inkomens, dat zeggen ze zelf ook, voor een groot deel aan het feit dat ze met video werken.

(hier zie je een video van een jongere en nog iets minder overtuigend ogende (want nog geen styliste en professionele filmcrew zoals nu) Derek Halpern, die uitlegt waarom video zo handig is)

Laagdrempelig, duidelijk, en op je netvlies gebrand.

Kom daar maar eens om met die ene foto op je website.

Maar:

Het. Kan. Voor niks. Veel. Beter. Mooier. Professioneler.

De ware amateur kenmerkt zich door niet van zijn plaats te komen. Dat geldt op veel vlakken, maar nergens zo letterlijk als wanneer je een camera in je handen hebt (of ervoor staat, maar dat leg ik zo meteen uit). De ware amateur filmt een stukje, zoomt wat in, zoomt wat uit, uploadt het naar Youtube en is er klaar mee. Daarmee laat die ware amateur uit angst en luiheid alles liggen wat film zo’n krachtig communicatiemiddel maakt.

De slimmerik bekijkt zijn filmonderwerp, net zoals op televisie en in de film gebeurt, van meerdere kanten. Daarvoor moet je zelf in beweging komen. Béétje voetenwerk, groot resultaat.

Wij mensen zijn nieuwsgierig.

Wij willen altijd meer weten. Dingen van een andere kant bekijken. Als je 30 seconden naar twee pratende mensen op een bank kijkt wil je het ook eens van opzij zien. Of je gaat ergens anders naar kijken. Dan zap je weg.

Televisieprogramma’s in de studio zijn volledig dat principe gebaseerd: meerdere camera’s die tegelijk dezelfde situatie registreren, waarbij de regisseur een keuze maakt voor welke camera op welk moment op tv is.

Bij tv-programma’s die met één camera opgenomen zijn haalt de regisseur allerlei kunstgrepen uit om dat ene gesprekje van alle mogelijke kanten te laten zien. Dat ene spontaan lijkende gesprekje wordt dan meerdere keren opnieuw gevoerd.

En omdat dat de norm is, omdat we dat als kijker gewend zijn, is het heel slim om dat ook in je eigen video te doen.

Moeilijk? Nee.

Eerst denken voordat je doet, dat wel.

Let er eens op, op televisie. En als je de verjaardag van je neef filmt, maak van het uitpakken van de cadeautjes een shot. (Blijf af van de zoomknop). Loop dan naar een andere plek  (dichterbij is het beste) en film vanaf daar verder. Loop dan weer naar een andere plek, idem. Je kijker zal zich meteen in een verhaal gezogen voelen. Het kost alleen wat voetenwerk. En voor wie video zakelijk gebruikt (of dat wil doen maar nog niet durft):

Je kunt gewoon thuis een video opnemen.

Met je telefoon bijvoorbeeld. Of je tablet. Of je handycam. Of je spiegelreflex. Zelfs met je webcam. Maar bijna niemand woont in een studio. Meestal heb je maar 1 muurtje dat een beetje soort van geschikt is om als achtergrond te dienen. Of een laken, of een diascherm.

Wat doe je dan? Jezelf verplaatsen.

Zelf heb ik dat principe toegepast in verschillende videoblogs, waarin ik gesprekjes had met mensen die tips gaven. Zoals met regisseur John Rutten. We zaten daar niet onvoorbereid. We voerden twee keer hetzelfde gesprek. (Ongeveer)

De eerste keer zaten we zo:

Dat leverde dit shot op:

En de tweede keer zaten we zo:

en dat leverde dit shot op:

Waren er mensen die wisten hoe het gedaan was? Ja, een paar.

Maar het merendeel vroeg het zich nooit af. Die vonden het een leuk, onderhoudend filmpje (onderaan deze pagina kun je het bekijken).

In je eentje kan het ook. Houdt je kijker bij de les. En dat is wat je wil.

Vaarwel amateurvideo!

p.s. Een tirade toe:

Wat ik uitdrukkelijk niet bedoel is een shot van je zijkant maken terwijl je praat en een andere richting. Er zijn best veel mensen die dat doen. Maar doe het niet. Het gaat nergens over. Je ondermijnt er je geloofwaardigheid mee. Kijk je daarentegen bij élk shot wel in de camera maar lijkt het alsof de camera op meerdere plekken staat: Yeah!

Videoblog bekijken? Het ging over shots.

Wat is een goed shot? Diepe vraag. Iets te diep wellicht: