Het enige écht onmisbare onderdeel van je video. En waarom mensen dat liever vergeten
Het is er alweer een tijdje, dat gedoe met video.
Dat “iedereen” zegt dat je er één moet hebben. Dat de grote marketinggoeroes allemaal video’s hebben (deze, en deze bijvoorbeeld). Niet één film, maar een wekelijkse aflevering. Ik denk dat het 15 jaar geleden zo ging met websites.
“Moét ik er iets mee?”
vroegen ondernemers zich toen af. “Of waait het over?” Stiekem zullen velen dat gehoopt hebben. Want zo’n site, dat kostte toen nog een bak geld. En wat moest je er dan op zetten?
Nu slaan we onszelf natuurlijk schaterlachend op de dijen bij de gedachte aan een ondernemer zonder site.
We zijn er aan gewend
Het schijnt te moeten. Te kijk voor de ganse wereld met je tekst, product en een foto. Dan komt de volgende stap. Want met een video scoor je hoger in Google. Dat wil iedereen.
“Nee nee, ik ga er zelf niet op hoor!”
zei iemand laatst tegen me. “Gewoon wat foto’s en muziek. Vind ik mooi genoeg.“ Ze is niet de enige. Daarom komen er steeds nieuwe apps en programma’s waarmee je zelf een animatie kunt maken. iMovie en Windows Movie Maker hebben er sjablonen voor. Met muziek en beeld-effecten voor bij je foto’s.
Er is Videoscribe, waar je tekst door een virtuele hand wordt neergestift.
Er is VideomakerFX, waar je een hele animatie in kunt maken (of eigenlijk, nu niet, omdat ze om de verkoop op te stuwen het schaarste-principe van Cialdini streng hanteren en dus de deur nu dicht is totdat ze besluiten die weer te openen). Er zijn er meer.
Voor je het weet ben je er uren mee in de weer.
Leuk om te doen is het zeker. Alleen, hoe grappig en informatief die animatievideo’s ook zijn, ze missen iets. Iets essentieels. En daardoor slaat zo’n video qua marketing, conversie en het werven van klanten nog geen deuk in een pakje boter.
Het gaat namelijk niet om Google. Het gaat om jou.
Jouw kop. Je eigen hoofd. Het vlees in de kuip. En je stem.
Het gaat erom wat er gebeurt als mensen je film zien.
Mensen die jou niet kennen.
Mensen die jou willen leren kennen.
Wat zien ze? Een zelfgeknipte animatie. Waarvan ze er bij je collega’s al soortgelijke hebben gezien.
Dat is zoiets als met een zak over je kop op je portretfoto gaan.
Een zak over je unique selling point. Als het over een auto ging was het onvoorstelbaar. Maar nu niet?
Het is de angst voor afwijzing.
We zijn er dagelijks mee in gevecht. Het is een bloedige strijd. Maar soms moet je door. Ook als het gaat over zelf in beeld zijn in je video. Ook als je jezelf niet zo gek leuk vindt om te zien.
Bekentenis: ik ben de laatste tijd veelvuldig zelf in beeld. Om mijn punt te bewijzen. Maar ik ga keer op keer door de grond als ik het monteer. En als ik het zie.
Je bevalling, een spreekbeurt, de tandarts. Video-opnames. Wat moet dat moet.
Er dwars doorheen.
Voor wat er na komt. Voor jouw kop in je eigen video, daar is geen alternatief voor. Dan liever niks.
‘Een zelfgeknipte animatie is als een portretfoto met een zak over je hoofd.’ Sterk blog van @DeVideovakvrouw: http://t.co/OfIY3geu3k #film
Complimenten. Wat een fijn blog! Je bespreekt inderdaad precies de emoties die iemand (mij ook) weerhouden om een video te maken en op mijn website te plaatsen. Wat ook nog een hele hoge drempel c.q. vluchtgedrag is: dat je vindt dat het niet goed genoeg is als het “af” is, en je dus opnieuw moet beginnen, maar nu even niet wegens andere vermeende prioriteiten.
hahaha, met een zak over je hoofd op je portretfoto! Wat een briljant blog! Helemaal to the point! Zo’n animatie is grappig voor een produkt maar dan moet het wel een extra filmpje zijn, náást een video met je smoel erop. En nee, ik heb nog steeds geen video.. zucht. Maar inderdaad liever niks dan zo’n animatie waar niemand mij leert kennen. 🙂
mooi gezegd! RT @DeVideovakvrouw: “Het is de angst voor afwijzing.We zijn er dagelijks mee in gevecht: http://t.co/sy3nPyxPYF
“Je bevalling, een spreekbeurt, de tandarts. Video-opnames. Wat moet dat moet.” http://t.co/fQOKw11A6X door @DeVideovakvrouw
“Dat is zoiets als met een zak over je kop op je portretfoto gaan.” http://t.co/czAM2BQEKe @DeVideovakvrouw
Hai!
Haha, goeie video in de rechterkolom. Die hangmat is ook geinig!
En je hebt helemaal gelijk. Ben inmiddels nu na honderden video’s – soort van – gewend aan m’n kop op de video. Maar het was wél wénnen! Heb ook echt geïnvesteerd in goed geluid. Dat maakt echt zo’n verschil…ik leer iedere dag nog bij. En toch is er ook, na al die tijd, iedere keer die drempel. Die bloopers. Die woorden verkeerd zeggen. De slappe lach krijgen. Collega’s die de studio binnenwandelen en ‘JOEHOE, KOFFIE!’ roepen tijdens de laatste tien seconden van je video. It happens. Maar het is wél goed om te doen. You go girl!! Doe je goed!
Groetjes,
@Jojanneke
Dank Jojanneke! Het is wel iets waar je steeds beter in wordt, dat ben ik met je eens!
In beeld of geen beeld. Zo is dat @devideovakvrouw. Neem de snelweg: er dwars doorheen. Must read & laugh http://t.co/ANENwsuJ1V
Bij filmpjes langer dan een halve minuut haak ik sowieso al af.
Liever geen video, dan een slechte. Met een beetje geluk (of pech, tis maar hoe je het bekijkt) gaat zo’n slechte dan nog wel viraal. Heb je dat tenminste nog te pakken 😉
Geef mij maar liever een goed doordachte tekst…
Hoi Kees,
de combinatie van goede tekst en goede video is natuurlijk het allermooiste 🙂
Dat is zoiets als met een zak over je kop op je portretfoto gaan. RT @DeVideovakvrouw: http://t.co/b9rGjoZQzk
Haha, precies, daarom hou ik het op niks. 😉
Heerlijke blog weer, Elisabeth!
Dank je wel Sonja!