Stel je voor: Het is 9 jaar geleden en ik zit ook in de auto

Niet in deze, maar een vergelijkbaar model. Op de achterbank 1 kinderzitje en 3 grote zwarte tassen met een camera, lampen en statieven. Buiten: zonnetje, lente, het licht is prachtig. Binnenin mij: best wel donker.

Ik heb de hele dag gefilmd, leuk is om te doen, maar niet als je alleen maar ja gezegd hebt vanwege de omzet. En ik moet dus na die dag als de wiedeweerga de file in, mijn zoon ophalen, want zit al op me te wachten bij het kinderdagverblijf en dan moest er thuis natuurlijk ook nog gekookt worden. Ik voel stress, ik ben moe, ik ben, soort van leeg, eigenlijk.

Wel gek dat ik niet blij was, eigenlijk, want ik leefde mijn ‘droom’, ik ben na jaren bij tv te hebben gewerkt echt voor mezelf begonnen als videograaf, ik heb ook nog eindelijk een eigen (heel klein) gezin en ik vind dus vooral dat ik niet moet zeuren. Ik heb wat ik wenste.  Maar op deze zonnige lentedag geef ik het toe: dit is niet meer leuk.

• Er zijn altijd nét te weinig mensen die me inhuren als videomaker.
• En het zijn te vaak ook niet de mensen waar ik het liefste mee werk.
• En als ik een offerte schrijf, dan maak ik die altijd laag. Omdat ik bang was dat ze nee zeggen.

Terwijl ik best weet dat mijn kennis van televisie maken heel handig is als het gaat om video’s maken voor Youtube en social media. Maar ja, wie kent mij nou eigenlijk?

Op die dag, op die plek, neem ik een besluit: ik ga mijn zichtbaarheid ver10voudigen. Mét videos.

Want dan hoef ik niet meer te pitchen. En dan kan ik nee gaan zeggen als dat me beter uitkomt. Hoe groter je zichtbaarheid, hoe groter je onafhankelijkheid. Gelukkig heb ik veel te vertellen en te delen. 15 jaar tv-ervaring bijvoorbeeld. Heel wat video’s gemaakt. En ik leer elke dag meer bij over video en marketing.

En weet je wat ik toen deed?

Ik kocht een selfiestick en ging naar buiten om video’s op te nemen. Dat gaf ruimte om te spelen, maar ik vond het ook genant, maar gelukkig nét niet te veel, dus ik zette die video’s wel online.

Na de eerste 5 video’s die ik daarna maak zat mijn eerste training vol. Na 10 video’s vertienvoudigde mijn mailinglijst en was ik voor 6 maanden volgeboekt met de leukste trainingen en producties. En dat hield niet meer op. Wat een opluchting gaf dat.

En, ik wilde zo graag nee kunnen zeggen, maar dat hoefde juist nooit meer. Want iedereen die me vroeg kende me al – ze hadden al een video van me gezien, en dan was het al lang duidelijk of we een klik hadden of niet; wie ik ben in mijn video’s, zo ben ik ook in het echt.

De reden dat ik je dit vertel is dat het logisch is om te denken ‘wie zit er nu op mij te wachten’ en “waarom moet ik van de daken schreeuwen dat ik goed ben”, maar dat dat er niet toe doet. Als je jezelf ziet een expert met een bak aan kennis en ervaring die hoognodig gedeeld moeten worden omdat je er veel mensen mee helpen, en je gaat dat ook echt doen, dan zullen mensen je ontdekken en erachter komen dat ze wél op je zaten te wachten.

Herken je dat, dat het allemaal nét niet loopt zoals je weet dat het zou kunnen? Ga dan eens naar mijn website, of stuur me een mailtje, want ik kan je helpen.