“Nou dat is nog een heel gedoe.”
Zei ik tegen mijn broer.
Het was 1995. Ik liep stage bij de NOS en had voor het eerst een digitaal video-effect geprogrammeerd. Ik, de geheide alfa. Dat was ik dus niet meer.
“Joh, dat mix je er toch gewoon doorheen?” zei mijn broer. Ik weet het nog omdat ik boos werd. Wist hij veel. Hij zat de hele dag iets te doen met draadloze netwerken ofzo. Wist ik veel.
Ach joh, dat mix je er toch gewoon doorheen?
Weet je van je man, je zus, je zwager wat ze precies doen, als ze werken?
Soms weten we het niet eens ongeveer. Nog erger is dat bij mensen die je niet of nauwelijks kent. En dat blijkt ook keer op keer als we iemand inhuren voor een klus. Mij bijvoorbeeld.
Vaak gaat het goed. Maar heel soms gaat het zo:
“O, wil je ook nog even alle teksten in beeld veranderen?” vroeg de communicatieadviseur voor wie ik een filmpje had verbouwd. Ik had haar een vriendelijk prijsvoorstel gedaan omdat ze had gezegd dat er maar heel weinig aan gedaan hoefde te worden. Niet dus.
“Twee uur, ben jij echt twéé uur daarmee bezig? Dat geloof ik niet.”
Ze zei het echt. Terwijl het me waarschijnlijk wel drie uur zou kosten. Als het niet vier was.
Was ik toch niet duidelijk genoeg geweest?
Nog zo eentje:
“Vind jij het leuk om voor mij interviews te filmen en te monteren?” zei iemand vorige week tegen mij. Ze was een coach. Ze had iets geinigs bedacht voor haar coachees. “Ik wil er niet echt geld voor geven. Je moet het leuk vinden om te doen en misschien komt er nog een opdracht uit.”
Aha, dacht ik. Twee dagen werk. Voor niets.
Dat lijkt mij geen goed businessmodel.
Dan kun je boos worden. Beledigd zijn. En tegelijk: veel mensen weten niet wat ik doe als ik mijn werk doe.
Wél als ik met een camera rondloop, felle lampen op ze richt en zeg dat ze hun tekst nog een keertje moeten zeggen. Dat is duidelijk. Maar dat gedeelte waar ik urenlang met mijn neus op het beeldscherm zit om alles goed, mooi en kloppend achter elkaar te zetten, de uren die ik besteed aan het zoeken van het perfecte muziekje, de eh’s en hum’s die ik uit het verhaal knip, daarvan zijn de meeste mensen glorieus onwetend.
Dat is prima. Maar het leidt soms tot onbehouwen voorstellen. Was wel even wennen.
Deze man doet ook iets ingewikkelds. Denk ik.
Door mijn werk mag ik vaak bij bedrijven achter de schermen kijken.
En dan verbaas ik me. Over wat andere mensen zoal doen, met hoeveel liefde ze dat doen, en wat daar allemaal bij komt kijken.
Ik was op de visafslag in Volendam, bij een boer in Peru, reed een paar weken mee met de Utrechtse ambulance, zag tientallen kinderen geboren worden, keek in de keukens van sterrenrestaurants en ranzige shoarmatenten en logeerde bij een bemiddelaar in huwbare Midden-Amerikaanse vrouwen. Ik liep mee met een campingcontroleur, een volkszangeres en een hondentrainster, ging op reis met een Ghanese ondernemer en zag een plastisch chirurg borstreconstructies doen met buikvet (win-win-situatie!).
Om maar wat te noemen.
Daardoor weet ik dat ik andermans werk niet moet onderschatten.
Dat de mensen die ik inhuur zeker een heleboel dingen kunnen die ik zelf niet kan. Daarvoor betaal ik ze graag.
Het is niet zo erg als je niet weet wat je zwager precies doet.
Het is wél lastig voor jou als ondernemer als mensen niet begrijpen wat je doet.
Dan loop je kans dat ze denken: ach, dat doe je toch gewoon? Dan coach je ze toch ff? Tik gewoon een tekst! Dat kan toch wel tussendoor? Hoe moeilijk kan het zijn? Dat heeft zij in een uurtje wel gepiept! Vindt ze toch leuk om te doen? Geen probleem toch? Maakt dat nou uit?
En dat is niet alleen beledigend, je koopt er ook geen brood voor.
Fiksen? Je kunt beginnen met zelf duidelijk zijn. Met vertellen wat je waard bent. Kort. Krachtig. Beeldend. Zodat het blijft hangen. Zodat niemand bij jou ooit nog denkt: “weet ik veel” als het over je werk gaat.
Als Videovakvrouw vind ik natuurlijk dat je dat met een video op je website moet doen. (Ja duh!)
Niet alleen omdat ik het zo leuk vind om te doen. Ook omdat ik vaak zie dat het werkt. Maar het in je blog schrijven, een steengoeie elevator pitch maken of er over tweeten kan natuurlijk ook.
Photo Credit: Rolls-Royce Power Systems AG en Robert Croma via photopin cc