De sterkste kant van video: over het kuiltje in je kin

De wereld van marketing is suikerzoet

Uitgedachte ideale klanten. Met een verzonnen naam. Zorgvuldig geformuleerde blogposts. Verkooppagina’s in de eigen woorden van de klant. Brede lachen en bemoedigende blikken op profielfoto’s. “Ik kan je helpen!” zeggen die ogen tegen ons. “Schrijf je in!”

mmm, zoet! Maar wie is wie?

 Er is iets raars aan de hand met die marketing. Het lijkt allemaal zo op elkaar

Dat authentiek zijn, wat ondernemers echt wel willen, dat lijkt vaak niet zo goed te lukken.

Ja, een beetje

Met het delen van eigen ervaringen. Je eigen gezicht in beeld, op professionele foto’s. Dat kan al ongemakkelijk voelen. Er is ook nog die andere benadering. Die waarmee we opgroeiden: “Wees er snel bij want vol is vol” “Kijk deze mensen kochten dit product ook” “Nu of nooit!”  “Kom maar naar beneden en sla je slag!”

“Kom maar naar beneden en sla je slag”. Dat riep hij toch altijd? Ja precies! Het is Hans Kazan!

 Mijn Twittertijdlijn staat er bol van

Terwijl ik veel leuke mensen volg. Het gaat ons gemakkelijk af. Mij ook. Marketing 1.0 is alive en kicking, hoeveel mensen ook beweren dat het ouderwets is. Dat we graag authentieke ondernemers zien staat buiten kijf. Dat wil iedereen, altijd. Maar het zelf zijn, dat is een worsteling. Want hoeveel van jezelf laten zien is genoeg? Mensen vertellen anekdotes uit hun jeugd, leggen van hun hoogstpersoonlijke “why” uit, doen aan onverbloemde heldenverering en vertellen soms verbazend persoonlijke details.

Bewonderenswaardige pogingen. Maar werkt het?

Ik begin het behoorlijk saai te vinden. Het blijft allemaal zo ontzettend bedacht. Zo veilig. Video is anders. Daarom is het zo eng voor wie perfect wil zijn. Van mij wordt vaak verwacht dat ik een rooskleurig beeld geef van iemand, of van een event. Het moet liefst zo worden als de hoofdpersoon het droomt. En dat wordt het ook. Deels. Voor 90%.

Mensen zijn niet perfect. Weleens geluisterd naar een echt gesprek? Doe het eens. En merk hoe vaak er “eh” gezegd wordt. Hoe weinig mensen hun zinnen afmaken. Hoe dingen altijd met veel bijzinnen verteld worden. Je zult versteld staan.

 Als een video monteer verbaas ik me vaak

Dat we elkaar überhaupt nog zo vaak begrijpen! Dat lees je niet in een krantenartikel. En op een video zie je dat ook niet. Bijna niet. Want dat knip ik er uit. En mijn collega’s doen dat, als ze een beetje kaas gegeten hebben van hun vak, ook. Alleen: niet alles kan er uit. Er blijft altijd iets over. Iets dat niet zo perfect is. Gelukkig maar

Want je rafelrandje, dat wat jou anders maakt dan anderen,dat is precies wat mensen willen zien

Het kuiltje in je kin, het lusje van je trui, je onwillige kapsel, je stem die heel even oversloeg. Dat je dus geen paspop bent Dat maakt dat mensen je onthouden. En dat ze je vertrouwen. Omdat ze je gezien en gehoord hebben. En weten dat jij geen haar beter bent dan zijn. Een gewoon mens. Met een warm hart. En af en toe een dingetje.

Know, like, trust. Dat is 2.0

En dat is ook veel leuker, dan dat reclame-meneer-achtige gedoe. Dat tandpasta-gevoel. We werden ermee groot. En dus schiet je snel in die kramp, als het commercieel moet. Maar anderen hebben er een hekel aan. Net zoveel als jij. En dus is je rafelrandje je belangrijkste asset. Je USP. Dat is best fijn.

Stukje commerciële 1.5-info:

Het moge duidelijk zijn: Ik vind dus dat je een video moet. Met jou in beeld. Die maak ik (want ik heb daar 23 jaar ervaring mee) of die maak je zelf. En dan leer ik je de beginnersfouten, die ik zelf allemaal maakte, te vermijden. Sterker nog, ik leer je een behoorlijk goede professioneel uitziende video maken. Waarop je niet alleen authentiek bent, maar ook leuk in beeld en iets vertelt waarmee je je kijker een plezier doet. Heel zeldzaam nog. Vooral in Nederland.

Ook leren? Kijk hier.

photo credit: Historias Visuales via photopin cc