De mythe van filmen met je iPhone

Ik geef het toe.

Soms ben ik een superirritante streberige schooljuf. Die bozig mensen op d-en-dt-fouten wijst. Bozig omdat ik het pas zeg als ik me al he-le-maal scheel geërgerd heb.

Maar ook: wee degene die mij op een spelfout wijst. De wind van voren kan je krijgen. Want dan schaam ik me kapot.

Op video-gebied ben ik ook een nitpicker.

En soms ook jufferig. Alleen zijn de regels niet zo duidelijk, bij video. Er zijn technisch zo veel wegen naar Rome, allemaal met eigen voors en tegens dat ik soms niet kan kiezen. De hoogste beeldkwaliteit geeft zulke grote bestanden dat uploaden eindeloos duurt. De kleine bestanden zien er korrelig uit als je ze op een groot scherm bekijkt.

Zo wordt het weleens laat.

Je kunt het overdreven noemen.

Maar als je weet dat het kan, dan kun je niet meer doen of het niet belangrijk is. Want beeldkwaliteit telt.

Er zijn mensen die roepen dat de camera op hun iPhone zo goed is dat je helemaal geen “echte” camera meer nodig hebt.

Niet voor foto’s, niet voor video.

Het is ook de stiekeme droom van tv-producenten: “Nee joh, zien ze toch niet, die kijkers. Weet je wel hoeveel kosten je daarmee bespaart?” 

In de videoblog van deze week stel ik de vraag aan mijn televisiecollega John Rutten. Hij heeft televisieprogramma’s gemaakt onder allerlei omstandigheden en hij heeft er een mening over. Ik ook trouwens.

(Youtube zit gewoon op je tv tegenwoordig. Daar zie je álles op!)